Pieniński Park Narodowy znajduje się w Pieninach Właściwych. Należą do niego: Masyw Trzech Koron, Pieniny Czorsztyńskie, Pieninki, Przełom Dunajca.
Tylko Zielone Skałki z Pienin Spiskich włączone zostały w obszar parku. PPN jest bardzo popularny wśród turystów, o czym świadczy najwyższy wskaźnik nasilenia ruchu turystycznego w przeliczeniu na 1ha powierzchni. Ilość udostępnionych szlaków to aż 35 km. Dodatkową atrakcją na skalę europejską jest spływ tratwami przełomem Dunajca. Trasę tę można także przejść na piechotę tzw. Drogą Pienińską. Do dyspozycji turystów są także dwie galerie widokowe: na Trzech Koronach i Sokolicy, z których można podziwiać przełom Dunajca. Godnym uwagi jest także Zamek w Czorsztynie. 53% powierzchni parku to własność Skarbu Państwa (ponad połowa zakupiona jeszcze w czasach II Rzeczypospolitej), reszta to tereny prywatne, na których prowadzona jest działalność gospodarcza.
Początki historii PPN sięgają roku 1921, kiedy to z inicjatywy prof. Władysława Szafera powstał rezerwat dla ochrony łąk wokół ruin Zamku w Czorsztynie (7,5 ha). Pod koniec lat 20. XX w. rozpoczęto wykupy gruntów prywatnych położonych głównie w Pieninach Środkowych w Masywie Trzech Koron.
23 maja 1932 r. podsekretarz stanu Wiktor Leśniewski podpisał za ministra rolnictwa rozporządzenie o utworzeniu z dniem 1. czerwca 1932 r. z rezerwatu w Pieninach jednostki organizacyjnej pod nazwą „Park Narodowy w Pieninach”.
Miał on mieć łącznie z rezerwatem na Zamku Czorsztyńskim powierzchnię 16,5 km². W 1924 r. zawarto porozumienie z rządem Czechosłowacji w sprawie wspólnego utworzenia przygranicznych obszarów chronionych i uregulowania turystyki. Negocjacje prowadził prof. Walery Goetel, warto dodać, że było to pierwsze porozumienie z rządem Czechosłowacji. W 1926 r., pojawiły się problemy z wykupem gruntów, spowodowane trudną sytuacją Skarbu Państwa.
Dopiero w sierpniu 1932 r. rozpoczęto wykup gruntów i na obszarze 423 ha proklamowano utworzenie w polskich Pieninach Parku Narodowego, w tym samym też roku powstał czechosłowacki Pieniński Park Narodowy. Jeszcze przed II wojną światową powiększano dalej poprzez wykupy obszar parku, powstały też małe prywatne rezerwaty w Małych Pieninach.
Kolejnym aktem prawnym dotyczącym istnienia parku było rozporządzenie Rady Ministrów z 30 października 1954 r. o utworzeniu z dniem 1 stycznia 1955 r. Pienińskiego Parku Narodowego. Obszar jego uległ powiększeniu do 2231 ha poprzez włączenie w skład parku terenów należących do chłopów i gromad wiejskich (prawem do użytkowania przez nich). Ograniczono także ilość szlaków turystycznych. Obecnie park funkcjonuje w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 maja 1996 r. Jego powierzchnia to 2346 ha (stan z roku 2003). Poprzez wykup gruntów od prywatnych właścicieli, ciągle powiększa się powierzchnia PPN.